الهی...
آنان که به قضاوت زندگی دیگران مینشینند, از این حقیقت غافل اند که با صرف نیروی خود در
این زمینه, خویشتن را از آرامش و صفای باطن محروم میکنند.
الهی توفیقم ده که بیش از طلب همدردی, خود همدردی کنم...
بیش از آنکه مرا بفهمند, دیگران را درک کنم...
پیش از آنکه دوستم بدارند, دوست بدارم...
زیرا در عطا کردن است که میستانیم و در بخشیدن است که بخشیده میشویم و در مردن
است که حیات ابدی می یابیم...
